Περιγραφή

economy as quality (not the pseudoscience of today), music, the cosmos, molecular and sub-molecular world, social impact, economic aspects and legislatures on the above

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Τα σκοτεινά σημάδια

Η περίοδος που βιώνουμε στην Ελλάδα, και σε όλο τον κόσμο ενέχει ακόμα έναν (εκτός των άλλων) σημαντικό κίνδυνο. Να χαθεί χωρίς επιστροφή η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένας νέος πολιτικός, οικονομικός και (κυρίως) φιλοσοφικός λόγος, ως προοδευτικό κίνημα σε όλο τον (παγκοσμιοποιημένο) κόσμο ταυτόχρονα, σαν μια γροθιά. Οι "αγανακτισμένοι" αντιμετωπίστηκαν αρχικά, σαν μια ελπίδα που όμως έχασε τη λάμψη της επειδή το έδαφος δεν ήταν καλά λειασμένο. Ίσως και επειδή δόθηκε περισσότερο βάρος στο μέσο (λέγε με twitter) παρά στο (ουσιαστικό) μήνυμα. 

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο επόμενο επεισόδιο: οι αγανακτισμένοι της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, έχουν την πολυτέλεια να βρίσκονται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και συνεπώς μπορούν να απειλούν τη Wall Street, το City, κλπ. Οι αγανακτισμένοι της Αθήνας (αιχμάλωτοι του "επαρχιακού" χαρακτήρα της πόλης και της χώρας) το πολύ να φθάσουν μέχρι την Ελληνική Βουλή που είναι πρακτικά άβουλη στις προκείμενες περιστάσεις, ανεξαρτήτως χρώματος των εδράνων. Αυτό κάνει στην πράξη τα πυρά τους να γίνονται άσφαιρα. Όμως, οι αγανακτισμένοι της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου βάλλουν πλέον ευθέως και κατά των Τραπεζών. Εδώ υπάρχει πεδίο στόχευσης και στην Ελλάδα, μόνο που φαίνεται ότι δεν συμφέρει τον Έλληνα. Οι Ελληνικές τράπεζες φαίνεται ότι, και στο επίπεδο των λαών, περνούν στο απυρόβλητο. Ή απλά, ο Έλληνας δεν διαθέτει την κοσμική παιδεία να στοχεύσει ευέλικτα και αποτελεσματικά.

Και παρατηρούμε το παράδοξο, να εμφανίζονται τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς ως προοδευτικά, "αντιμνημονιακά", φιλολαϊκά (ή όπως αλλιώς το λένε), ενώ απλά, όλα μαζί αποτελούν ένα (μόνο) σύγχρονο μόρφωμα με συστατικά παραδοσιακής αριστεράς και με ιδεολογήματα που έχουν αποτύχει περίτρανα σε όλο τον κόσμο. Το οποίο μόρφωμα, με αυτάρεσκες και αυταρχικές κινητοποιήσεις δεν διστάζει να πατήσει στο λαιμό τις κοινωνικές ομάδες της διπλανής πόρτας, στο όνομα της "κυριαρχίας των λαών". 

Αυτό το μόρφωμα θα μπει σφήνα σε οποιαδήποτε νέα έκφραση επειδή "μυρίστηκε" μια μοναδική ευκαιρία για εξουσία. Με  "νοσταλγικά" συνθήματα από άλλους καιρούς θα προσπαθήσει να θολώσει την κρίση των προοδευτικών μυαλών της Ελλάδας και θα τα σπρώξει για τρίτη φορά στον ορμητικό νεροσωλήνα της δήθεν "κυριαρχίας των λαών", που σε ελεύθερη μετάφραση την αποδίδω ως "χειραγώγηση των λαών".  

Μια τέτοια χειραγώγηση σήμερα γίνεται με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με την εποχή του Δημοσθένη, αλλά ακόμα και του Αδόλφου. Σε αυτή τη χειραγώγηση είναι φυσικά (και εξ υποθέσεως) επιρρεπείς και οι των ακροδεξιών εδράνων, για τους οποίους θα μιλήσω μια άλλη φορά. 

Όμως εδώ, σε αυτή τη χώρα όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, μιλάμε για μια ευκαιρία να δούμε την πραγματικότητα υπό ένα άλλο πρίσμα, το οποίο δεν θα επιτρέπει σε οποιουσδήποτε λίγους να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών. Που αντίθετα, θα επιτρέπει την πρόσβαση στον πλούτο (με την ευρύτερη έννοια, ως έλλειψη της φτώχειας) σε όλους όσους τον δικαιούνται και έχουν πραγματικά εργαστεί (πάλι με την ευρύτερη έννοια) για αυτόν. Αυτή η πρόσβαση περνάει μέσα από την ορθολογική χρήση όλων των πόρων που διαθέτουμε σαν ανθρώπινη φυλή (αν καταλαβαίνετε τι εννοώ). Και φυσικά περνάει μέσα από ένα λόγο απλό, και συνεκτικό που θα προβάλλει ανάγλυφα και με αφοπλιστικό τρόπο τα επιχειρήματά του.

Όσοι θα βγείτε την 15η του Οκτώβρη στις πλατείες, θυμηθείτε ότι η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί, και οπωσδήποτε δεν πρέπει να δοθεί σαν φρέσκο πιάτο στους οπορτουνιστές της πολιτικής.

Δείτε φωτογραφίες από τη Wall Street που τράβηξε ο Lee Ranaldo.