Παραπέρα

Στη "δύσκολη" περιοχή της Αχαρνών, κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα και τη Βικτώρια, μια νέα πραγματικότητα ανθίζει. Το "Παραπέρα", κάνει νεύμα σε κάθε ενδιαφερόμενο, κλείνει το μάτι σε όποιον αγαπά την τέχνη, ως οπτικο-ακουστικο-γευστική όαση στο αστικό τοπίο. Για πρώτη φορά το επισκέφτηκα χθες συν γυναικί και τέκνω, είδα μια μεγάλη έκθεση με αυτοσχέδια κοσμήματα, ρούχα υψηλής αισθητικής, διακοσμητικά αντικείμενα. Ξεκουραστήκαμε στον δροσερό κήπο, πληρώνοντας δύο(!) Ευρώ το ποτήρι του κρασιού.

parapera.facebook.com
http://paraperamarket.blogspot.com/

http://www.mysecretathens.gr/2011/04/parapera-market/

Χρόνος; Ποτέ δεν είναι αρκετός!

Γελoιογραφία του Quino, "E", 26.06.2011

Εδώ και μήνες, το blog αυτό έχει μείνει άφωνο. Το απολογητικό μου ύφος αφορά κυρίως την γκρίζα σκιά της γκρίζας απειλητικής πραγματικότητας επάνω στον υπογράφοντα και τη στενή του σφαίρα. Αυτής της πραγματικότητας που άλλοτε οπλίζει τα χέρια με λάθος όπλα και άλλοτε απλώς με άσφαιρα πυρά. Η σκιά στην περίπτωσή μου παίρνει τη μορφή μιας διαρκώς τελειωμένης κλεψύδρας που δεν λέει να γυρίσει ανάποδα. Χρόνος όμως, ποτέ δεν υπάρχει αρκετός. Αν έχεις κάτι να πεις, βρες τον χρόνο (και τον τρόπο) να το λες. Αυτό μου λέει η εσωτερική μου φωνή. Κάποτε, αποφασίζω να την ακούσω. Το χρωστάω στην κόρη μου, που συχνά την κρατάω στους ώμους μου για να βλέπει γύρω από ψηλά, με μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, με πιο ανοιχτό ορίζοντα.

Σήμερα, που ο έξω κόσμος έχει θέσει εμένα, εσένα, και όλους μας, κάτω από τον αυστηρό, εξεταστικό του φακό, θέλω να δω όλους (=μέχρι και τον τελευταίο κάτοικο αυτής της χώρας, μέχρι και τον τελευταίο πολίτη του μεγάλου μας χωριού, της Ευρώπης, και της ευρύτερης επαρχίας) να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να μη την κάνουν μόνο μερικοί, και μάλιστα υπό τις επιταγές των υπολοίπων, που δεν θέλουν να την κάνουν και δεν θα την κάνουν ποτέ!

Τότε μόνο, ίσως διαπιστώσουμε ότι αρμενίζουμε (πολύ) στραβά σε ένα ούτως ή άλλως στραβό γυαλό.


*******************<en>**********************

It has been months since this blog has voiced. I am apologetic, because it is this grey reality that has cast its long grey shadow on me, taking the shape of a finished water clock that never turns upside down. But time is never enough. If you have something to say, find the time to say it!

These days, that the outside world has put me and you under their magnifying examination glass, it is time to exercise their self-criticism. All of them (=every one in this country and everyone in our big Village, Europe). It is so common that it is only exercised by few, and sometimes imposed to them by those who never do.

We Greeks have a saying, that "either the shore is gawky, or gawkily we sail to it". We might gawkily sail alright, but towards an already gawky shore.